Ściółkowanie – rodzaje ściółek i zalety ich stosowania

Ściółkowanie jest zabiegiem prostym, niezbyt kosztownym oraz ułatwiającym pracę w ogrodzie. Ponadto jest on bardzo korzystny dla naszego ogrodu.

Jakie zalety niesie za sobą ściółkowanie? Oto kilka przykładów:

• ograniczanie zachwaszczenia, co pozwala oszczędzić czas na pielenie
• zmniejszenie parowania wody z podłoża, więc oszczędzamy cenną wodę
• ograniczenie erozji, czyli, m.in. ubijania podłoża podczas ulewnych deszczy, spływu powierzchniowego oraz wymywania składników wgłąb gruntu,
• termoizolacja gleby, dzięki czemu wolniej nagrzewa się i wychładza,
• ściółki naturalne, takie jak np. siano są dodatkowo źródłem materii organicznej.

Rodzaj ściółki wybrać należy w zależności od celu jaki chcemy osiągnąć i roślina, która będzie ściółkowana.

Ściółki organiczne

Żywe ściółki

Jest to w zasadzie uprawa współrzędna rośliny uprawnej z rośliną okrywową. Wsiewki, czyli rośliny okrywowe powinny charakteryzować się małą konkurencyjnością w stosunku do rośliny uprawnej, krótkim okresem wschodów oraz zdolnością szybkiego i dokładnego okrywania powierzchni gleby. Roślina okrywowa, powinna być niska, mieć niewielkie zapotrzebowanie na wodę i składniki pokarmowe oraz dobrze znosić zacienienie. Na żywe ściółki dobrze nadają się: koniczyna biała, wyka ozima i życica trwała. Żywe ściółki mają duże znaczenie w ochronie biologicznej. Nasilenie szkodników w uprawie kapusty głowiastej, papryki, czy pomidora przy uprawie współrzędnej z koniczyną białą (lub innymi niskimi koniczynami) zmniejsza się.

Skoszona trawa

Do mulczowania, czyli ściółkowania martwą materią organiczną, dobrze nadaje się skoszona wysuszona trawa. Podczas ściółkowania trawą powinniśmy unikać stosowania trawy skoszonej z bardzo zachwaszczonych trawników. Nie należy używać przekwitłych chwastów do mulczowania, gdyż może dojść do wysiewu nasion i powstania zachwaszczenia wtórnego.

Kora

Innym materiałem pochodzenia roślinnego do ściółkowania może być kora drzewna. Warto pamiętać, że kora sosnowa zakwasza podłoże, zaś bukowa ma odczyn zasadowy.

Igliwie lub liście

Do ściółkowania roślin iglastych i wrzosowatych dobrze nadaje się igliwie, liście natomiast, które również są dobrym mulczem, wyglądają nieestetycznie na rabacie, dlatego są rzadko wykorzystywane.

Słoma

Słoma, kojarzy się prawie każdemu ze ściółkowaniem truskawek. Ogranicza ona zachwaszczenie, ale co najważniejsze izoluje ona owoce od wilgotnego podłoża i ogranicza rozwój chorób grzybowych, szczególnie szarej pleśni.

Trociny lub zrębki

Świeże trociny i zrębki drewna również często są wykorzystywane do ściółkowania. Należy jednak pamiętać, że rozkładając się na powierzchni pobierają z gleby azot, zubożając tym samym jej wierzchnią warstwę. Dlatego należy pamiętać o systematycznym nawożeniu rabat ściółkowanych produktami ubocznymi przemysły drzewnego. Czasami możemy spotkać zrębki, które są barwione na różne kolory. Barwienie ma za zadanie zaspokoić nasze potrzeby natury estetycznej.

Ściółki nieorganiczne

Agrowłóknina

By ograniczyć zachwaszczenie coraz częściej przy zakładaniu rabat i ogrodów używa się agrowłókniny. Jest ona trwała, przepuszczalna dla wody i istotnie wpływa na temperaturę gleby. Często używaną ściółką syntetyczną jest folia. Typowe folie do ściółkowania są dwustronne (z jednej strony czarne, z drugiej strony białe) w zależności od wykorzystania. Biała dobrze odbija światło, zaś czarna będzie je pochłaniać i gleba szybciej się nagrzeje. Wadą w ściółkowaniu folią jest problem jej trwałości oraz późniejszej utylizacji.

Kamienie

Kamień i tłuczeń w różnych wariantach kolorystycznych. Są bardzo popularne w ogrodach nowoczesnych. Nie są one materiałem tanim, ale za to efektownym. Zazwyczaj rabata ściółkowana jest najpierw agrowłókniną, a następnie przysypana ozdobnymi kamyczkami. Kamienie oraz tłucznie występują w bardzo wielu kształtach oraz kolorach, które można dopasować do charakteru swojego ogrodu.

Rzadziej stosowane rodzaje ściółek

Do mniej popularnych ściółek organicznych należą: szyszki, węgiel, łuski kakaowe. Jako ściółki nieorganiczne bardzo rzadko stosuje się: kruszoną cegłę, dachówki, szkło kruszone lub otoczkowane.

Możliwości jest wiele, lecz aby ściółka spełniała swoje funkcje należy ją prawidłowo rozłożyć:

• Folia i agrowłóknina musi być rozłożona równomiernie oraz w miarę możliwości dobrze naciągnięta.
• Warstwa ściółek takich jak kora, słoma lub inne ściółki organiczne powinna mieć 5-10 cm grubości.
• Ściółkując drzewa należy uważać, by nie zasypać zbyt grubą warstwą pnia drzewa, gdyż może powodować to choroby grzybowe. W miarę upływu czasu ściółkę należy uzupełniać.

Ściółkować możemy prawie wszystkim. To prosta czynność, a ile korzyści!